Od niepamiętnych czasów pielgrzymi pokonywali drogę wiodącą tysiacami stopni do swiątyni Nefrytowego Oesarza na najświętszej górze chin - T "ai-szan, Przez wieki czczona by]a ona zarówno przez wyznawców taoizmu, jak i buddyzmu. Na stokach góry znajduja się liczne świątynie przeróżnych bóstw, mających zapewnić ludziom pomyślne życie na ziemi. Pie]qrzymi rozpoczynali kilkugodzinną wędrówkę na górę póżnym wieczorem, by nad ranem, po minięciu Po]udniowej Bramny Niebios, być świadkami wspania]ego wschodu slońca nad górami.
Wielbione miejsce Tai-szan góruje nad rozległymi, często zalewanymi przez wody Żółtej Rzeki równinami, które przed tysiącami lat były kolebką chińskiej cywilizacji. U zarania chińskiego imperium góra ta stała na granicy świata poznanego i tajemnego, pomiędzy cywilizowanym życiem, gdzie istniał dobrze funkcjonujący aparat państwowy, a dzikim i nieokiełznanym światem prowincji Szantung na wschodzie.
W Szantungu żyli magowie, którzy zajmowali się poszukiwaniami eliksiru nieśmiertelności a także alchemicy, próbujący przemienić zwykły metal w złoto. Dawni Chińczycy za czasów dynastii Han oddawali cześć rzekom i górom, które stanowiły dla nich uosobienie potęgi boskich sił. Tai-szan już w owych zamierzchłych czasach była miejscem powszechnego kultu. Jak głosi tradycja, w 2000 r. p.n.e. na tej świętej górze złożył wielkie dary legendarny cesarz Szun. Przez kolejne wieki trwał cesarski patronat: przez XI-wiecznego cesarza z dynastii Sung góra ta została uhonorowana tytułem Równa Niebiosom " a w 1736 roku cesarz Chcien-lung ofiarował wspaniałą, olbrzymią płytę z nefrytu. Warto jednak zaznaczyć, że Tai-szan nigdy nie była kojarzona z dawną oficjalną religią chińską, konfucjanizmem. W rzeczywistości pozostała jedną z pięciu najbardziej czczonych gór taoizmu - wiary magów i alchemików odszczepieńców i rebeliantów.
Ze szczytu Tai-szan rozciąga się wspaniały widok, obejmujący na północy bieg Żółtej Rzeki, a na południu prowincję, gdzie w 551 roku p.n.e. urodził się Konfucjusz. Mędrzec ten stworzył system filozoficzny, który przez ponad 2000 lat dominował wśród chińskich elit władzy. Etyka głoszona przez taoizm nie znalazła takiego uznania w kręgach rządowych, choć korzystano z usług ekspertów taoistycznych, by wypełniać zobowiązania względem przodków. Feng-szui, zrozumienie wiatru i wody, było niezbędne do określenia najbardziej korzystnej lokalizacji grobów. W takich sprawach taoizm - pojmujący Ziemię jako przepełniony energią życia organizm - miał niezastąpionych specjalistów.
Wszystkie święte miejsca taoizmu stanowią centra występowania energii życia, a Tai-szan miał ponadto szczególną moc przyciągania do siebie innych sił. Okoliczne świątynie, w których wznoszono modły o urodzaj, powodzenie w interesach czy długie życie tworzyły ścieżkę w kierunku Tai-szan. Bóstwa honorowane w taoistycznych świątyniach reprezentują niemal każdą starą tradycję religijną w Chinach, nawet demony gór z najodłegłejszych czasów. Dla taoistów nie jest to wcale dziwne, wręcz przeciwnie - całkiem naturalne. Jak powiadają: na skomplikowane pytanie nie ma prostych odpowiedzi, a prawdy należy szukać obserwując naturę i analizując doświadczenia ludzkie. W komunistycznych Chinach prowadzono intensywne działania zwalczające taoizm. Dzisiaj można powiedzieć, że bogowie opuściłi Tai-szan. Spotyka się tam tylko nielicznych piełgrzymow. Miejsce to odwiedzają teraz głównie turyści, podziwiający wspaniałą trasę wiodącą na wierzchołek oraz mijane po drodze ozdobne bramy, świątynie oraz rzeżby w otoczeniu wspaniałej przyrody. Tak doskonałe zestawienie wszystkich elementów powoduje, że zwiedzający mimowolnie popadają w kontemplacyjny nastrój, skłaniający do zastanowienia się nad celem ludzkiego życia. Kult wielu bogów Pokonując 7000 stopni prowadzących z miasta Tai-an do Świątyni Nefrytowego Cesarza na szczycie Tai-szan, odwiedzający mija świątynie, gaje cyprysów i karłowatych sosen oraz wspaniałe wodospady. W latach trzydziestych jeden z zachodnich turystów donosił, że podczas corocznej pielgrzymki, między lutym i majem, wchodziło na Tai-szan codziennie 10000 ludzi, niektórzy z nich dokonując tej sześciogodzinnej wspinaczki na kolanach.
U podnóża Tai-szan znajduje się Świątynia Szczytu, poświęcona bóstwu góry, gdzie wspaniałe pomalowany Główny Hol ukazuje procesje pielgrzymujących na jego cześć. Po nastaniu buddyzmu w IV wieku n.e. bóstwo to zaczęto identyfikować z Sędzią Umarłych". Dwie świątynie, które mija się po drodze, poświęcone są bóstwom kobiecym: bogini Zachodu, Si-wang-mu i bogini Gwiazdy Polarnej - Tai-mu. Postać tej ostatniej bogini ma charakterystyczne trzecie oko i wiele ramion, i najprawdopodobniej wywodzi się z Indii (wpływ buddyzmu). Jej pałacem ma być konstelacja Wielkiej Niedżwiedzicy, okrążająca Gwiazdę Polarną. Innym dowodem na silne związki tego miejsca z buddyzmem jest wielka kamienna płyta, na której wyryto tak zwaną Diamentową Sutrę. U Chińczyków cieszy się ona największą czcią spośród wszystkich pism buddyjskich. Ostatnie strome podejście na szczyt prowadzi pielgrzyma przez Południową Bramę Niebios do świątyni poświęconej Córce Gór, Pi-hia juan-kun. Ta ostatnia bogini uważana była za opiekunkę narodzin. Najważniejszą świątynię wniesiono ku czci jednego z głównych bóstw panteonu taoistycznego, tak zwanego Nefrytowego Cesarza, inaczej Ju-huanga. Kult tego bóstwa pojawił się jak na stosunki chińskie niedawno, bo przed około 1000 lat. Od tej pory Nefrytowy Cesarz zachowuje wyjątkową pozycję wśród ludu, który przypisywał mu rolę kierowania światem sił nadprzyrodzonych, upodobniając go do cesarza panującego na ziemi.
Święta góra Tai-szan jest rodzajem naszej taoistycznej Częstochowy (zgodnie z symboliką jasnego yang i czarnego yin, na Jasnej Górze jest obraz Czarnej Madonny).Na terytorium góry znajdują się 22 świątynie, 97 ruin, 819 kamiennych tablic i 1018 rysunków i napisów skalnych. Na szczyt prowadzą 7200 stopniowe schody, zbudowano też 11 bram, 14 sklepionych przejść, 14 kiosków i 4 pawilony.
Świątynia boga Tai Shan znana jako świątynia Dai (Dai Miao) jest największą i najlepiej zachowaną starożytną budowlą na tym obszarze. Została zbudowana w mieście Tai'an u stóp Tai Shan i zajmuje obszar 96 tys. m². Początki budowli sięgają czasów dynastii Qin. Za panowania dynastii Han architektura świątynna zaczęła czerpać wzorce z architektury dworskiej i świątyni Konfucjusza w miejscowości Qufu. W świątyni jest 5 głównych sal i mnóstwo pomieszczeń uzupełniających. W centrum znajduje się dwór Niebieskiego Błogosławieństwa (Tian Zhu) zbudowany w 1008 r., w czasie Północnej dynastii Song. Na ścianach jednej z sal zachowało się malowidło „Bóg góry Tai podróżuje” z 1009 r. Jego wysokość wynosi 3,3 m a długość 62 m. Tematem jest inspekcja dokonywana przez boga Tai Shan. Świątynia otoczona jest liczącymi sobie ponad 2 tysiące lat cyprysami.
Innymi ważnymi budowlami jest Świątynia Błękitnego Obłoku poświęcona córce boga Tai Shan, bogini Laomu oraz Świątynia Świętej Skały, w której znajduje się Sala Tysiąca Buddów z figurami Arhantów.
za: forumzn.katalogi.pl/T_AI_SZAN%3A_ŚWIĘTA_CHINSKA_GÓRA-t8199.html