1. Antoine Court de Gebelin (1719) Monte Primitif (1781) 8 tom poświęcony tarotowi i historii jego powstania
Z tarotem spotkał się pierwszy raz około roku 1773-78 podczas herbatki u przyjaciół, gdzie grano w salonowe karty do gry tarot. Wówczas zwrócił uwagę na ciekawą symbolikę kart, która przypominała mu starożytne i egipskie symbole. Był to początek jego analizy tej symboliki, ostatecznie doszedł do wniosków, które spisał w swojej pracy Monte Primitif, w której przedstawił karty jako starożytną mądrość egipską.
• Relacja pomiędzy 7 ( świętą cyfrą Egipcjan) a budową tarota
• 7x11=77 kart bez Głupca
• 3x7=21 to liczba trumfów
• 2x7-14 to liczba kart małej arkany
• 4 kolory = 4 egipskie socjety
• Trumfy to historia stworzenia świata przekazana przez Hermesa Trismegistosa czyli: od XXI do I
• Połączył trumfy z: literami hebrajskimi
literami egipskimi
literami orientalnymi
2. Jean Baptiste Alliette vel Etteilla (1738) I profesjonalny tarocista, wróżył i praktykował tarot oraz karty klasyczne
Prace o kartach: Etteilla, ou manière de se récréer avec un jeu de cartes (1770), Cartonomanie [sic] Egiptienne, ou interprétation de 78 hierogliphes qui sont sur les cartes nommées Tarots (1782) – niewydana, nie uzyskała pozwolenia króla na wydruk, Manière de se récréer avec le jeu de cartes nomées Tarots (1785) – opisuje dywinację za pomocą kart tarota
Również łączył tarot z Egiptem, ale uważał, że utworzyło go 17 magów.
• Wydał pierwszą talię do dywinacji - rok 1788
• Opisał znaczenie kart w pozycji prostej i odwróconej, na kartach znalazły się słowa –klucze
• Łączył tarot z astrologią
• Wyszkolił uczniów: Pierre- Joseph de la Salette, Melchior Montmignon d’Odoucet
• Prowadził handel kartami włoskimi na rynku Francuskim
3. Eliphas Levi (1810-1875) I połączył tarot z ezoteryką, magią i mistyką
Prace o tarocie: Dogme de la Haute Magie (1854 i 1855r.), Rituel de la Haute Magie - praca ta została przetłumaczona przez brytyjczyka Arthura Waita na język angielski, i wydana pod tytułem Transcendental Magic (Magia Transcendentalna: rytuał i doktryna), The Doctrine of Transcendental Magic(1855), La Clef des Grands Mysteres (1861)
• Paul Christ i hrabia Józef Wroński wprowadzili go w świat ezoteryki w roku 1852
• Levi próbował dokonać syntezy nauk okultystycznych w licznych pracach: kabały, hermetyzmu, astrologii, magnetyzmu
• Łączył mocno tarot z mistyką kabały
• Uczeń: Jean – Baptiste Pitois ( Paul Christian)
• Lévi powrócił do wcześniejszych tradycyjnych talii tarota, do Tarot de Marseille, przywracając tym samym symbolikę i oryginalny porządek trumfów Tarota
• To on nazwał i opisał ukryte znaczenia w poszczególnych kartach, np. zauważył, że kształt kapelusza Maga i Siły są kształtem przypominające symbol nieskończoności. Filary na karcie Arcykapłanki są Jakinem i Boazem, symbolami światła i ciemności podobnie jak filary króla Salomona.
4. Gerard – Vincent Encausse vel Papus (1865) wydał I pracę traktującą tarot bardzo systematycznie
Prace o tarocie: Le Tarot de Bohémiens (1889), Le Tarot divinatoire: clef du tirage des cartes et des sorts (1909), Traité méthodique de magie pratique
• Nazywa tarot Księgą Thota Hermesa Trismegistosa
• Papus stosował trzy znaczenia dla każdego trumfu: znaczenie dywinacyjne w Dywinacyjnym Świecie, Magii astralnej w Ludzkim Świecie oraz fizyczne znaczenie w Świecie Natury, np. Mag reprezentuje Boga w świecie dywinacyjnym, Adama w ludzkim a w świecie natury Aktywny Wszechświat.
• Podjął się analizy różnych aspektów magii, w tym praktyk ludowych, talizmanów czy astrologii. Podjął się również próby dyskusji na temat stosowania woli jako niezbędnego elementu w rytuałach magicznych
• Zebrał w jedno: kabałę, hinduizm, astrologię oraz połączyć je z motywami egipskimi. Podjął się zadania syntezy różnych idei okultystycznych, dzięki czemu przyczynił się do zapewnienia ciągłości badań oraz analiz wykorzystania tarota w różnych aspektach.